Het leven van een leerkracht (2) ziek en verantwoordelijkheidsbesef

De afgelopen week ben ik welgeteld 1 dag op school geweest en dat was maandag...
Na een week vakantie vloog ik er vol goede moed weer in. Enkel toen ik 's avonds thuiskwam, had ik hoofdpijn. En rugpijn, amai seg, zou dat gewoon zijn van weer terug te gaan werken na een week thuis te zitten?
Nee dus... De nacht van maandag op dinsdag werd het duidelijker: koorts...
Dinsdagochtend was ik één hoopje ellende: koorts, hoofdpijn, rugpijn. Griep?!
Toen ik woensdag naar de dokter ging, kwam daar nog een keelontsteking bij het verdict ook. Jippie...

Waarom ik dit nu opschrijf? Wel, ik ben bijna nooit ziek... En als ik mij eens een dagje minder goed voel, pep ik mij toch zodanig op dat ik toch kan gaan werken. Want (goede) leerkrachten hebben een megagroot verantwoordelijkheidsgevoel, echt waar. Ook al voelen we ons geen 100%, wil onze stem niet meer mee of liggen we met een been in het gips, we staan er voor onze leerlingen. We willen hen niet in de steek laten. Want studie is niet zo leuk hoor, zeker geen 4 uren per week...

Misschien vinden zij dat niet altijd even fijn, dat wij er zo vaak zijn (ik hoor zoiets wel eens na een mega hoestbui in de klas, zo van "mevrouw, zou u niet beter een paar daagjes thuisblijven?" of "mevrouw, u kan beter nu naar huis gaan hoor." maar dan denk ik goh nee, 't is nog maar een paar uurtjes en dan is het middagpauze of dan kan ik naar huis, dat overleef ik wel. :)

Dus nu, na de krokusvakantie, had ik nog welgeteld 2 weken en 1,5 dag om de leerstof rond te krijgen voor de paasproefwerken. Bij ons op school begint het 2e jaar op woensdag 22/3. En nu ben ik er 3 dagen gewoon niet geweest!! (woensdag is mijn vrije halve dag) Oh jee, voelen jullie de stress ook al? En de stress bij mijn leerlingen, die voel ik ook al!

Echt he, als het anders had gekund, was ik gisteren al terug gaan werken. En hoewel het fysiek misschien wel doenbaar was geweest, had de dokter mij gezegd (en hij niet alleen) dat ik niet terug mocht gaan voor volgende maandag, want dat ik het anders alleen nog maar zou verergeren.

En ja, ik miste dus een belangrijke week. Dinsdag moest ik nog wat toetsjes afnemen, verbeteren, punten en commentaren ingeven, donderdag moest ik eigenlijk op de klassenraden aanwezig zijn, van al mijn 7 klassen in het 2e jaar en die ene in het 3e. En vrijdag moest ik in mijn klas rapporten uitdelen. Allemaal gemist! En ik vind dat erg, echt waar.... Sommigen onder jullie zullen nu redeneren van 'wees blij dat je dat allemaal niet hebt moeten doen, een keer' maar goh, zo andere mensen belasten met 'mijn' taken, vind ik niet fijn. En ook al kan ik er dan echt niks aan doen, ik had het liever gewoon zelf gedaan, gezond weliswaar, want het is mijn job en die doe ik graag!

6 opmerkingen

  1. Ik begrijp dat volledig maar inderdaad je moet ook naar je lichaam luisteren. Spoedig herstel

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ken het. Ik heb al de hele week barstende pijn in mijn schouder/nek maar we blijven gaan ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel veel sterkte en zoooo herkenbaar bij mijn man die ook uit het onderwijs komt. Toch maar eerst uitzieken of je hervalt of steekt je leerlingen nog aan. Veel rust, uitzieken en dan....met veel moed terug aan de slag.....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Veel beterschap !! En soms moet je echt naar je lichaam luisteren...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Begrijpelijk hoor... dat is niet alleen in het onderwijs, dat verantwoordelijkheidsbesef, maar ook in andere jobs. Ik leid een labo, met laboranten, stagiairs, en veel klanten, die op mij rekenen iedere dag opnieuw weer, dus daar is dat net zo hoor ;-). Niet leuk voor die collega's die dan werk van jou moeten overnemen, maar voor jou is ziek thuis zijn uiteindelijk ook niet leuk he. Het belangrijkste als je ziek bent is beter worden!

    BeantwoordenVerwijderen